47 roninów

W 1701 roku młody damyō Asano Takumi-no Kami zaatakował urzędnika szogua, Kōtsuke-no Suke. Jako że ten nie wyciągnął miecza w obronie, uznano to za atak i skazano Asano na śmierć. Wszyscy samurajowie mu podlegający stali się rōninami, samurajami bez pana. Nie mogli się pogodzić ani z powodem śmierci, ani tym bardziej ze swoim losem. Wiedzieli, że ich pan sam z siebie nie atakował urzędnika oraz to, że Kōtsuke był bardzo chciwym człowiekiem, który łatwo wyżywał się na podwładnych kiedy tylko uznał, że podarunek za jego usługi jest mniejszy niż oczekiwał. Prawo mówi bowiem, że taka sama kara, w tym przypadku harakiri, powinna dotyczyć obydwu uczestników bójki na dworze szoguna. Rōninowie albo nie wiedzieli, ze uniewinniony Kōtsuke był uznany za ofiarę albo nie wierzyli, iż jest on bez winy. Byli żądni zemsty. Potajemnie przed wysłanymi przez Kōtsuke szpiegami przygotowali śmiały plan zgładzenia Kōtsuke. Był to plan samobójczy, jednak oni byli przekonani do tego, co mówiły stare pisma jak Księga rytuałów: „Z zabójcą swego ojca człowiekowi nie wolno żyć pod jednym niebem; wobec zabójcy brata niechaj nigdy ne będzie zmuszony zawrócić do domu po broń; z zabójcą przyjaciela niech jednego kraju nie dzieli”. W książce nie tylko poznamy kawałek legendarnej historii, ale też znajdziemy sens życia każdego Japończyka, którym jest przede wszystkim honor, ale i myślenie nie o sobie jako jednostce, a o całości, o społeczeństwie. Bardzo dobrze obrazuje to scena po ataku na dom Kōtsuke: Nim jednak rōninowie opuścili domostwo Kōtsuke-no Suke, starannie pogasili wszystkie światła i inne źródła ognia na wypadek, gdyby pozbawiony nadzoru płomień nie wymknął się spod kontroli i nie spowodował pożaru, a w konsekwencji nie przyniósł szkód w okolicy. Jakże inne jest to podejście w stosunku do krwawych zemst znanych w historii Europy czy Ameryki, polegających nie tylko na zamordowaniu jednej osoby, a od razu całych wiosek, rodzin, zrównaniu wszystkiego z ziemią, by zemścić się na kimś. Wszystko to przedstawione w bardzo obiektywny, syntetyczny sposób, bez zbędnych dłużyzn czy dywagacji.