Card Captor Sakura #01

Po tak ciepłym przyjęciu tej mangi przez polskich fanów spodziewałam się czegoś naprawdę interesującego i wciągającego. Dostałam nudną, naiwną historię, z dość brzydką i "nieczytelną" grafiką. Postacie określają tylko pojedyncze cechy, są schematyczne i nie zapadają w pamięć. Sam zarys fabularny wydaje się ciekawy, ale jego otoczka niestety działa na niekorzyść. Kupiłam dwa tomy i bardzo żałuję straconych pieniędzy. Jedynie wydanie prezentuje się bardzo ładnie, chociaż grzbiet drugiego tomu jest niżej niż u pierwszego. Nie miałam tej serii nigdy w planach, ale brokatowe okładki skusiły. Niestety, to, że dałam się im skusić dobija mnie jeszcze bardziej.

Wreszcie po tylu latach od sławetnego Mangamixu słynna Clampowska Sakurka trafia w całości na rynek! Nigdy nie była moją ulubioną serią, zbyt dziecinna była dla mnie nawet już wtedy, acz dla Yukito będę czytać. Co do samego tomiku... Mowa Kerberosa jest męcząca. Stylizacja okej, bo w końcu jakoś w dialekcie mówić musi, ale jednak bym trochę zmniejszyła ilość słów z cyklu "ija". To się słabo czyta, choć ostatecznie i tak w głowie czytałam normalnie po polsku... Ciężko jest zrobić stylizowaną mowę tak, żeby naprawdę fajnie brzmiała... Widziałam też niekonsekwencję z cyklu, że raz było "cheerleaderka" a raz "cheerliderka", ale myślę, że to niewielki błąd.