Caste Heaven #1

Zamysł fabuły ciekawy, chociaż razi mnie, że wszystko dzieje się wśród tak młodych osób. Bardziej wiarygodne byłoby gdyby bohaterowie mieli te kilka lat więcej. Sceny erotyczne ostre, gwałt na porządku dziennym - rzeczy nie dla każdego czytelnika. W sumie oprócz zarysowanej fabuły i seksu nic się za bardzo nie dzieje. Mimo tego pozycja zachęca do dalszego czytania. W sumie piszę tę recenzję po przeczytaniu już drugiego tomu i mogę zdradzić, że dalej idzie to w stronę psychologiczną, więc jak jesteście zainteresowani takimi klimatami, ale oparcie głównie na erotyce w pierwszej części was nie zachęciło (oczywiście dalej też jest ostro i nieprzyjemnie), to może i tak zechcecie czytać dalej :)

Na 100% manga nie dla każdego. Bardzo pikantna opowieść, dużo przemocy pod względem erotycznym, aczkolwiek cały czas kusi, aby czytać dalej. Jeżeli nie będzie się patrzeć na historię tylko pod względem scen seksualnych - można doszukać się głębszego przekazu.

Mam co do tej mangi mieszane uczucia. Jest dość pikantna, całkiem niezła jeśłi cohdzi o sceny typowe dla gatunku, ale sama idea, że dzieciaki w ich wieku dzielą swoją społeczność na klasy i zachowują się tak, a nie inaczej, sprawia, że czuję niesmak. Zamówiłam tom drugi, bo jestem ciekawa, jak rozwinie się opowieść a przede wszystkim bohaterowie, ale z trzecim się wstrzymuję. Sama erotyka to za mało, żeby manga była dobra.

Cuuuuuudowne, po prostu awwwwwwww

Co by było, gdyby... Ktoś postanowił zrobić BL-kę z "Efektu Lucyfera. Dlaczego dobrzy ludzie czynią zło?" autorstwa Philipa Zimbardo? Bardzo możliwe, że wyszedłby im "Caste Heaven". Zaznaczam, że nie jest to historia dla wszystkich. Dużo tu przemocy, toksycznych związków i tak zwanego non-conu (braku zgody na pewne praktyki seksualne). Jest to jednocześnie dość interesujące (chociaż logicznie dziurawe) studium przypadku. Akcja dzieje się w nieokreślonym, japońskim liceum, gdzie wszyscy grają w pewną grę(bez wiedzy nauczycieli). Anonimowy twórcy/zarządcy gry wyznaczają moment, w którym gra się rozpoczyna i kończy. Polega ona na znalezieniu karty z talii kart do gry. Ta karta będzie wyznacznikiem statusu przez pewien, nieokreślony czas. Każdej karcie jest przypisana rola. Król i Królowa stoją najwyżej hierarchii, walet pełni rolę pochlebcy itd. My zaczynamy lekturę poznając dwa momenty: kiedy Azusa zostaje królem, a także - kiedy upada na samo dno szkolnej hierarchii. Przyglądamy się, jak bohaterowie zmieniają (lub też nie) swoje zachowania względem pełnionej roli. Są to zachowania dość realistyczne psychologicznie, chociaż sama gra niekoniecznie rządzi się prawami jakiejkolwiek logiki (klas i uczniów jest sporo, czy wszyscy grają? w talii jest bowiem tylko 52 karty, a to liceum jest całkiem spore...). Niemniej jednak, jest to lektura dla odważnych i odpornych.