Herezja miłości #1

Wyjątkowa manga. Może nie specjalnie wybitna, ale wyróżnia się tym, że chyba pierwszy raz widziałam mangę... erotyczną... nie będącą yaoicem ani hentajcem... i mającą fabułę, i to naprawdę dobrą fabułę. Dobrą jak na mangę dla dorosłych, bo zboczone teksty nie każdemu mogą odpowiadać, niemniej byłam zachwycona tym, że nasz Belial naprawdę jest... demonem. I to widać. W sensie niby to oczywiste, że prędzej czy później okaże jakieś serce (nie spojleruję, tylko gdybam), ale przede wszystkim jednak jest demonem, który zabija i gwałci i się tym chwali. Czarny humor rozwalił mnie momentami. A połączenie zbok-demon i niewinna dziewoja jest naprawdę przeurocze. Kreska też jest śliczna, może nie w 100% moja ulubiona, ale i Yoshino, i Belial są wyjątkowo śliczni. Rzadko mi się zdarza, by kibicować "temu pierwszemu", a jednak Belial, póki co, po pierwszym tomie, zaskarbia sympatię, taką zboczono-czarnohumorową, ale zaskarbia. A, no i te podobieństwa do... hmm, mnie? Co tu dużo mówić, TEŻ bym miziała SKRZYDEŁKA demona. I ogonek. Z totalnym zachwytem. Że o poglądach Yoshino nie wspominam XD