Yona w blasku świtu #01

Ten tom to właśnie wprowadzenie. Nie szybkie, ale tu chodzi. By uśpić czytelnika i na koniec zbombardować go prawdziwym znaczeniem zdrady. Manga opowiada o dziewczynie, która na pierwszy rzut oka nie wydaje się specjalnie bystra. Jedyne o czym myśli to wygląd jej włosów i sprawienie, by jej kuzyn dojrzał w niej kobietę, a nie dziecko. Przygląda się temu Hak, jej osobisty strażnik, wojownik i wódz plemienia wiatru. Traktuje Yonę jak rozkapryszone dziecko, ale jednocześnie zawsze staje po jej stronie. Podoba mi się to w ich relacjach. Ale szczęście Yony nie może trwać wiecznie, bo otrzymuje druzgocący cios i jest zmuszona uciekać ze swojego własnego zamku jedynie z pomocą Haka.

Kompletnie nie rozumiem zachwytu nad tą mangą. Kupiłam pierwszy tom na spróbowanie. Ani to specjalnie piękne, ani specjalnie wciągające, ani specjalnie śmieszne... Pół pierwszego tomu to były retrospekcje z dzieciństwa i Su-Won był całkiem uroczy, ale ogólnie nuda. Najciekawszy w tym jest ten wątek zdrady. Kreska mi się nie podoba, co prawda Yona jest momentami śliczna, w zasadzie najładniejsza z nich, ale za to Hak i Su Won jedynie czasami są ładni. W większości Hak wygląda jakby miał wodogłowie i w ogóle dziwaczną ma tę twarz. Su Won to tam jeszcze, całkiem niezły bish, choć też bez zachwytów. Aczkolwiek mam nadzieję, że od 2 tomu się rozkręci, a od któregoś tomu kreska zrobi ładniejsza... Póki co, to nudna wydmuszka, w dodatku z bardzo nierówną kreską, czyli w sumie brzydka.