Horimiya #11

Ta manga od początku była słodziachno-yaoina, ale ten tom chyba pobił wszystkie. Sengoku, Miyamura, Yanagi, Iura, Shindou, wszyscy chłopcy są tak słodcy... jak rasowe uke xD W tym tomie Sengoku został posądzonyo bycie gejem, Miyamura obwąchiwał kolegów, a Watabe przyznał się... do swojej niezdrowej obsesji na punkcie Miyamury! Taaaak, chłopiec go kocha. A ten Yanagi? No po prostu cudo, i on, i Miyamura uroczo się rumienili... przez siebie nawzajem! xD Najgorszym problemem jest Hori - nie dość, że sadystka, to jeszcze homofobka... Ma tak słodziachne elementy wokół siebie, a patrzy z obrzydzeniem na wszelkie yaoi.. To jest dopiero nienormalne xD Reszta dziewczynek jest nieszkodliwie obojętna tudzież czasami słodka, tylko w tej Hori nie mam pojęcia, co Miyamura widzi, kiedy zarówno Sengoku, jak i Shindou byliby dla niego lepszą partią xD Ale cóż, jedna Hori nie zmienia tego, iż chłopcy są przesłodcy i mają przecudowne relacje między sobą. W tym konkretnym tomiku Hori i reszty dziewczynek było bardzo mało, za to było pełno śmiechu i uroczych elementów!