Rycerze Sidonii #01

Rycerze Sidonii to najdłuższa z wydanych w Polsce serii Niheia, która zabiera czytelnika w wyprawę gdzieś w przestrzeń kosmiczną, gdzie po raz kolejny będziemy świadkiem walki o przetrwanie, rozgrywającej się na niezwykłym tle. Bowiem nawet w pustce kosmosu wyobraźnia Niehia pokazuje iż nie ma granic, a autor po raz kolejny stawia sobie na cel zaskoczenie czytelnika bogactwem stworzonej przez siebie opowieści. Nasza kolejna przygoda w światach Niheia rozpoczyna się na pokładzie tytułowej Siodnii – statktu-arki przemierzającego przestrzeń kosmiczną i uciekającego przez pustelniakami, istotami odpowiedzialnymi za zniszczenie Ziemi. Najdłuższa wydana w Polsce seria Niheia wpasowuje się w idealnie w takie gatunki jak science fiction, space opera i shounen. Również fani wielkich robotów będą więcej niż usatysfakcjonowani lekturą, nie brakuje tu bowiem wielu emocjonujących walk z ich udziałem. Całość bowiem rozpoczyna się w momencie gdy Nagate Tanikaze, młody kadet wychowany w podziemiach statku zasiada za sterami jednej z maszyn bojowych by stawić czoła zagrożeniu ze strony pustelniaków, które po raz kolejny zagrażają ludzkości. Fabułę serii w dużym uproszczeniu można podzielić na dwa elementy – jeden stanowi wspomniana walka z pustelniakami i towarzysząca temu otoczka polityczna, drugi stanowi codzienne życie mieszkańców statku, skupiające się rzecz jasna na naszym głównym bohaterze i towarzyszącemu mu, rosnącego z tomu na tom wianuszku kobiet. Wątek haremu nie jest tutaj jednak taki jakbyśmy mogli się tego spodziewać, bowiem towarzyszące młodemu kadetowi bohaterki trudno nazwać zwyczajnymi. Spotykamy tutaj poza “zwykłymi” ludzkimi dziewczynami między innymi: hermafrodytę, cyborga czy połączenie człowieka i pustelniaka. Całość zaś stanowi pretekst do licznych scen obyczajowych rozluźniających nieco atmosferę i będących źródłem śmiesznych gagów z udziałem Nagate, który jak nie trudno się domyślić cechuje się charakterystyczną dla tego typu motywów wstydliwością i niezdarnością. Po raz kolejny Nihei pobił moje serce za sprawą nie bohaterów czy opowiadanej historii, a świata w którym całość została zamknięta. Pokuszę się o stwierdzenie iż Sidonia jest najbardziej niezwykłym statkiem kosmicznym jaki miałam okazję poznać, czy to za sprawą komiksów, książek, czy filmów. Podczas lektury kolejnych tomów nie raz zastanawiałam się jak ta z zewnątrz nie robiąca zbyt wielkiego wrażenia bryła może mieścić w sobie tak bogatą i różnorodną przestrzeń do życia i nie sądzę bym była w tym odosobnionym przypadkiem. Nie raz można zapomnieć iż znajdujemy się zamknięci wewnątrz statku widząc rozległe pejzaże miasta ciągnącego się zdawałoby się bez końca aż po odległy horyzont. Rycerze Sidonii to z pozoru prosta historia, w której główny bohater walczy w obronie ludzkości – tutaj przedstawionej jako mieszkańców statku-arki Sidonia i otoczonego wianuszkiem zapatrzonych w niego bohaterek. Nie brakuje to widowiskowych walk z udziałem mechów i groźnych przeciwników w postaci tajemniczej rasy pustelniaków. Jednak gdy przyjrzymy się bliżej przedstawionemu w mandze światu z każdym tomem dostrzegamy coraz więcej szczegółów składających się na jego niezwykłe bogactwo, a to z co pozoru uważaliśmy za niewymagającą historię okazuje się tłem do dużo głębszej opowieści. Wymieniać takich szczegółów można by naprawdę sporo, jednak by nie psuć nikomu przyjemnością z samodzielnego poznawania niesamowitego świata mieszczącego się n tytułowej Sidonii ograniczę się do kilku przykładów, które dadzą pogląd na to jak niesamowity jest to świat i jak zaskakująca bywa wyobraźnia autora. Przede wszystkim gatunek ludzki zmuszony był dostosować się do nowych warunków życia, zamiast normalnego w naszym rozumieniu przyjmowania pokarmu (choć i ono całkowicie nie zanikło) ludzie przeprowadzają fotosyntezę, by móc normalnie funkcjonować. Pojawiła się trzecia płeć, będącą połączeniem cech męskich i żeńskich, nieobce ludziom jest też klonowanie, a nawet w pewnym momencie pojawiają się rozważania na temat połączenia człowieka z obcą formą życia jaką są pustelniaki. Dlatego choć Rycerze Sidonii wydają się być najłatwiejszą w odbiorze mangą Niheia, co może prowadzić do mylnego założenia iż całość będzie przez to bardziej uboga, z całą pewnością tak nie jest. Tak jak i pozostałe pozycje tego autora, Rycerze Sidonii zachwycają swym bogactwem i wymuszają na czytelniku zwracanie uwagi na szczegóły. Rycerze Sidonii to także pozycja posiadająca najliczniejsze dodatki urozmaicające lekturę mangi. Co rozdział czytelnik może znaleźć czy to szkice postaci bądź miejsc, informacje wzbogacające naszą wiedzę o świecie, czy też ilustracje z cyklu Sto obliczy Sidonii, który podbił moje serce pozwalając na lepsze poznanie tego niesamowitego statku. Jeżeli dopiero planujecie rozpocząć swoją przygodę w niesamowitych światach Tsutomu Niheia polecam rozpocząć ją właśnie od Rycerzy Sidonii, jest to zdecydowanie najprzystępniejsza z dostępnych na polskim rynku pozycji Tsutomu Niheia, jednocześnie dostarczająca sporo rozrywki i dająca pogląd na jego niezwykły kunszt i wyobraźnię do tworzenia niesamowitych miejsc i osadzania w nich równie niezwykłych historii i bohaterów. Sama zaś z niecierpliwością wyczekuję kolejnych tomów, bowiem akcja z każdym nabiera tempa i rozmachu i nie mogę doczekać się gdzie dalej zaprowadzi mnie ta historia. https://koszzksiazkami.pl/rycerze-sidonii-tomy-1-8-recenzja/

OSTATNIA NADZIEJA LUDZKOŚCI „Rycerze Sidonii” to manga mecha wyrosła na gruncie dobrze wszystkim znanego „Neon Genesis Evangelion”. Prostsza wprawdzie, ale bardzo sympatyczna i ciekawa. Duże roboty, kosmiczni wrogowie, niepewni siebie młodzi wojownicy zmuszenie poradzić sobie ze śmiertelnym zagrożeniem i dużo akcji – miłośnicy gatunku nie będą zawiedzeni. Przyszłość. Układ Słoneczny został zniszczony przez tajemnicze stworzenia nazywane pustelniakami, a niedobitki ludzkości uciekły w kosmos. Podróżując na statku-arce, tytułowej Sidonii, szukają nowego domu we wszechświecie, jednak zagrożenie ze strony wroga nie minęło. Dlatego też powstały gwardy – zdolne pokonać pustelniaków roboty bojowe, za sterami których zasiadają piloci. Młody Nagate Tanikaze żyje w podziemiach Sidonii, gdzie przez lata ukrywał się z dziadkiem. Dziadek wprawdzie już nie żyje, ale chłopak nadal unika świata przekonany, że mieszkańcy przerobią go na nawóz. Pewnego dnia zbacza z wyznaczonej drogi, którą chodzi podkradać pożywienie i trafia do miasta. Schwytany i przesłuchany staje się jednym z mieszkańców, starając się odnaleźć w zupełnie obcym dla niego świecie. W Sidonii ludzie jedzą raz na tydzień, wszystko dzięki zdolności fotosyntezy, a także potrafią rozmnażać się na zupełnie nowe sposoby za sprawą istnienia trzeciej płci. Tanikaze wkrótce zostaje kadetem mającym pilotować gwarda, jednakże pierwsza misja polegająca na zdobyciu zasobów doprowadza do starcia z pustelniakiem, na które żaden z kadetów nie jest gotowy… Jako fan „Neon Genesis Evangelion” (a przy okazji filmów kaijū, które zawsze kojarzyły mi się z opowieściami mecha – zapewne z powodu Mechagodzilli) z miejsca polubiłem „Rycerzy Sidoni”. Wprawdzie w kilku momentach Tsutomu Nihei nieco za bardzo się spieszy, jednak stworzona przez niego manga to kawał dobrego, mrocznego komiksu science fiction. Nie brakuje tu trupów, jest nuta lekkiej erotyki, przede wszystkim jednak mamy tu do czynienia z ciekawym przedstawieniem świata przyszłości. Klimat też jest ciekawy, lekko depresyjny, jakby przygaszony. Sama fabuła i bohaterowie ukazane zostały prosto, póki co autor bardziej je zarysował, niż zgłębił, ale to dopiero pierwszy tom i ma na to czas. Ważne, że mangę czyta się szybko i przyjemnie, i ma się ochotę na więcej. Od strony graficznej „Rycerze Sidonii” także są prości. Pod względem kreski bliżej im do komiksu europejskiego, niż japońskiego, ale nie jest to zarzut. Raczej ciekawa odmiana, nieco brudna, punkowa wręcz, choć oczywiście zdarzają się też kadry bardzo rozbudowane i pełne detali – jak na mangę przystało. Do tego Tsutomu Nihei zamiast typowych „okładek” kolejnych rozdziałów postawił na plansze przedstawiające różne ciekawe miejsca Sidonii, co stanowi miły dodatek. Jako całość „Rycerze…” to udana propozycja dla miłośników mecha i kosmicznych klimatów. Ciekaw jestem, jak rozwinie się historia Nagate i wierzę, że Nihei (autor „Blame!” „NOiSE” czy „Wolverine: Snikt!”) nie zawiedzie, szczególnie że przed nami jeszcze 14 tomów tej serii. Zapowiada się dobra, wcale nie krótka zabawa.